Akraba Evlilikleri Yüzünden Çeneleri Olağandışı Seviyede Uzayan Habsburg Hanedanı’nın Bir Garip Hikayesi
Alt çenenin olağandışı seviyede öne yanlışsız çıkık olması durumundan muzdarip Habsburg Hanedanı’nın bu hale gelmesindeki etken ise soy içi üreme. Pek çok kraliyet ailesi üzere Habsburglar da güçlerini pekiştirmek için genellikleyakın akrabalarıyla stratejik evlilikler yapmıştı.
National Geographic’ten Ed Yong’a nazaran, belli bir kraliyet ailesinin ilgili genlerinin kabaca yüzde 9’u tıpkı atadan gelmekte. Tıbbi ismi patolojik mandibular prognatizm olan Habsburg Çenesi, Hanedan üyelerinin “büyülü” olarak anılmasına sebebiyet verecek kadar asimetrik bir hale gelmeye devam etmişti.
Habsburg Hanedanı’nın aile üyeleri önemli seviyede uzun bir çeneye sahipti. Fakat yapmış oldukları akraba evlilikleri yalnızca çene yapılarını bozmakla kalmamıştı.
Habsburg hükümdarlığının genlerinde akraba evliliği ile meydana gelen ve kuşaktan nesile ilerleyen anormallikler vardı. Bunlardan en yaygın olanı alt çene prognatizmi yani bir öteki ismiyle Habsburg çenesiydi. Keskin çıkıntılı çeneler, kalın alt dudaklar, dışa dönük göz kapakları, alışılmadık formdaki başlar, formsuz ve uzun burunlar o vakitlerde bir kişiyi Habsburg olarak tanımlamak için kafiydi.
Çıkık çeneleri o kadar barizdi ki, devrin pohpohlayıcı portre sanatkarları bile Habsburg Hanedanı’nın bu asimetrik çenelerini ve burunlarını törpülemekte başarısız olmuştu. Bu asimetrik çene anatomisi, hanedanın kimi üyelerinin düzgün yemek yemesine ve düzgün konuşmasına bile mani teşkil ediyordu.
Ayrıca Habsburg çenesinin de dahil olduğu birtakım genetik mutasyonların derlemesini çıkardığımız liste içeriğimize bakabilirsiniz:
Habsburg Hanedanı’nın İspanya’ya yayılmasından sonra işler ciddiye bindi. Hanedanı güçlendirmek isteyen ailedeki 11 evlilikten 2‘si akraba evliliğiydi.
Yüzyıllar boyunca Habsburglar, Avrupa’nın en önde gelen kraliyet hanedanlarından biriydi. 13. yüzyıldan itibaren Almanya hükümdarları ve 14. yüzyılın ortalarından itibaren Avusturya arşidükleri olarak karar sürdüler. 15. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar Kutsal Roma İmparatorluğu’nun tahtına oturdular.
Habsburg ailesi; Avusturya, Almanya ve sonunda Kutsal Roma İmparatorluğu’nun hükümdarları olarak iktidara gelirken 1496’da Kastilyalı Joanna ile evlenen I. Philip, Habsburg ailesinin tesirini İspanya’ya yaymayı başardı.
İspanya hudutlarındaki hanedanlığını büyütmek isteyen İspanyol Habsburg ailesinin ise 1516’dan 1700’e kadar yaptığı on bir evlilikten yalnızca ikisi ensest değildi. Halihazırda olağandışı bir görünüşe sahip olan Habsburgların gitgide küçülen gen havuzu, durumu daha katlanılamaz bir hale sürüklemeye başlamıştı. İspanyol Habsburg ailesinin son üyesi II. Charles’ın görünümü o kadar anormaldi ki yüzü neredeyse bir karikatür karakterini andırıyordu.
II. Charles’ın çenesi o kadar uzundu ki, halk ortasında “büyülü” olarak anılıyordu. Hatta rahipler, II. Charles’ın içinde şeytan olduğuna inanmaktaydı.
II. Charles’ın annesi ve babası aslında yeğen ve amcaydı. Fizikî bozukluğu, yaşadığı devrin batıl inançlarıyla ele alındığı için İspanyolca “El Hechizado” yani “Büyülenmiş” olarak yaftalanıyordu. Tabipler tekraren II. Charles’ı düzeltmek için teşebbüste bulunsa da başarısız sonuçlanmıştı. Bir yandan rahipler, II. Charles’ın içinde olduğuna inanılan kötü ruhları çıkarmaya uğraşıyordu.
II. Charles’ın vefatından dört yıl evvel, İngiliz elçisi Alexander Stanhope, Dük’e yazdığı bir mektupta hükümdarın Habsburg özelliklerini tanıttı. II. Charles’ı ise şu cümle ile anlattı: “Midesi aç ve yediği her şeyi bütün olarak yutuyor, çünkü alt çenesi o kadar dışarıda ki iki sıra dişi birleşemiyor bile.”
Akraba evliliğinin sonucunda meydana gelen fizikî rahatsızlıklar, II. Charles’ın vefatına sebep oldu. Sağlıklı genlere sahip olmayan kral, çocuk sahibi olmakta başarısızdı.
II. Charles’ın eşi Catherine üç defa gebe kalsa da hepsi düşükle sonuçlandı. Lakin ortalarındaki aşk, II. Charles’ı boşanmaktan vazgeçirecek kadar ağırdı. Öbür bir bayanla evlenmeyi reddeden kral, çocuğu olamadan ölümcül rahatsızlıklarla yüzleşmek zorunda kaldı.
Ödem ile dolu bir beyin ve kanla dolu akciğerler dahil birçok derdi olan II. Charles’ın vücudu daha fazla dayanamadı. Birkaç gün yataktan çıkamayan kral, 39 yaşında, kestirimler üzerine yaşadığı vakte ilişkin hekimlerin iyileştiremeyeceği birtakım hastalıklar yüzünden hayatını kaybetti.
Habsburgların önemsedikleri soy içi üreme stratejisi nihayetinde sonlarını getirdi. Yapılan akraba evlilikleri Habsburg çocuklarının hayatta kalma bahtını gitgide azaltıyordu. II. Charles’ın resesif genleri ise bardağı taşıran son damla olmuş ve bir mirasçı bırakamaması hanedanlığın yok olmasına neden olmuştu.