Bir Sene Aralıkla İki Kere Üst Üste İdam Edilen Gencin Tüyleri Diken Diken Eden Kıssası: Üstelik Hatasız Yere…

3 Mayıs 1946 tarihinde sadece 17 yaşında olan siyahi genç, dünyadaki son anlarına hazırlanmıştı. Bir son kelam bile söyleyemeyecek kadar korkan çocuk, yalnızca yumruklarını sıkarak bekledi. 

Sarhoş bir celladın yanlışları yüzünden acı verici bir tecrübe yaşadıktan sonra, mucizevi bir hayatta kalma öyküsü gerçekleşti. Akabinde, ABD Yüksek Mahkemesine kadar taşınacak bu dava başarısızlıkla sonuçlandığı için ikinci kez idam edilecekti.

Willie Francis, yanında çalıştığı eczacıyı öldürmekle suçlanmıştı.

Kasım 1944’te, Francis’in yanında çalıştığı Andrew Thomas, biri tarafından vuruldu. Polis, Willie’yi eczacının cinayeti hakkında sorgulamaya başladı ve birkaç dakika içinde cinayetle ilgili imzalı bir itiraf aldı.

Polislerin, bilhassa ‘siyahi’ üzere toplumdaki dezavantajlı kümelerden manipülasyon, tehdit yahut zorlama yoluyla itiraflar aldığı bilinen bir gerçek olduğundan bu olayda da birebiri olduğu düşünüldü ancak polis, zorlama savlarını reddeti. Yeniden de tabirlerin kimileri, polis memurunun dikteleri yüzünden yazılmış üzere duruyordu.

Tutuklanmasından üç hafta sonra Francis, kendini beyaz adamlardan oluşan büyük bir heyetin önünde buldu.

Jürinin önünde hatasız olduğunu argüman etti lakin ciddiye alınmadı. Üstelik korkunç bir halde, Francis’in avukatları, şahitleri çapraz sorguya bile almadı. Cinayet silahının etrafını pek çok gizem sarmıştı. Francis’in silahı, şerif yardımcısından çaldığı sav edildi lakin yardımcı, silahın cinayetten iki ay evvel kayıp olduğunu söyledi. Dahası, silah parmak izi için incelenmedi, Thomas’ın bedeninde bulunan mermiler, silahtakilerle eşleşmedi ve silah ile mermiler, tahlil için FBI’a giderken duruşmadan evvel kayboldu.

Aslında silah, şerif yardımcısını cinayetle ilişkilendirdi. Hatta karısıyla alakası olduğundan şüphelendiği adamı daha evvel öldürmekle tehdit etmişti. Ayrıyeten, eczacının komşuları, öldürülen adamın garaj yolunda cinayet gecesi bir otomobil farı gördüğünü söylemişti. Zavallı siyahi gencin ise bir otomobile erişimi olması imkânsızdı, otomobil kullanamıyordu bile. Ayrıca tıp vazifelisi, Thomas’ın büyük olasılıkla silah kullanma konusunda tecrübeli biri olan bir profesyonel tarafından öldürüldüğünü de bildirdi. Yani tüm deliller Francis’in lehine olsa da tekrar de suçlanan oydu.

Willie Francis’in on sekizinci doğum gününden bir gün sonra, elektrikli sandalye “Gruesome Gertie”ye bağlandı.

Sarhoş ve maharetsiz cellat nedeniyle hayatta kalmayı başardı. İdam mahkûmu çocuk, elektrikli infazın nasıl bir his olduğuna dair şu kelamları söyledi: “Zsssst! Her tarafıma yüz binlerce iğne batıyormuş üzere hissettim ve sol bacağım güya biri jiletle kesiyormuş üzereydi. Kollarımın iki yanımda zıpladığını hissedebiliyordum… Bir an sandalyeyi devireceğimi düşündüm… Sanırım durmaları için bağırmış olmalıyım. “Çıkarın şunu” dediğimi söylüyorlar.”

Bu başarısız idamın akabinde, Willie’nin iki hafta sonra tekrar idam edilmesi gerekiyordu lakin bunun yerine, haberlere gündem oldu ve idamı 1 sene sonra gerçekleşti.

Hayatta kalması, birçok kişi tarafından ‘Tanrı’nın bir eylemi’ olarak görüldü. Medyada yer alan haberler, mahkeme sisteminde Afrikalı Amerikalılara nasıl davranıldığına da farkında olmadan değinmiş oldu. Yoksul, siyah ve şimdi bir yetişkin olmayan (birçok mahkûm gibi) Francis’in kullanabileceği çok az yasal koruma vardı.

9 Mayıs 1947’de, yani birinci infaz teşebbüsünün üstünden bir yıldan biraz daha fazla vakit geçtikten sonra Francis, elektrikli sandalyeye tekrar bağlandı. Son bir kelamı olup olmadığı soruldu. “Hiçbir şey.” diye karşılık verdi. Saat 12.05’te anahtar çekildi ve beş dakika sonra Francis’in öldüğü açıklandı.