Çernobil Faciasından Artakalan Bu Az Köpeklerin Genetikleri Çok Farklı: 600’den Fazlası Hâlâ O Bölgede Yaşıyor!

Ukrayna’nın Pripyat kentinde gerçekleşen Çernobil patlamasının verdiği ziyan, Hiroşima’ya atılan atom bombasından 400 kat daha fazla radyoaktif maddeyi atmosfere yaydı. Elbette sırf beşerler değil, hayvanlar da bu radyasyondan ziyan gördü.

Kuş, kedi, köpek üzere binlerce hayvan bölgede terk edildi. Yeni yapılan çalışmalar ise Çernobil’in köpekleriyle ilgili hem bilimsel gelişmeler ortaya koyuyor hem de onların hayatlarına dokunmaya çalışıyor. Karşınızda, Çernobil’in unutulmuş köpekleri.

Çernobil’de nükleer santral patladığında beşerler, evcil hayvanları başta olmak üzere tüm hayvanları artlarında bırakmak zorunda kaldı. 

İnsanlık tarihinin en dehşet verici olaylarından biri olan Çernobil felaketi yaşandığında beşerler, apar topar kenti terk etmeye başladı ve bir daha geri dönmemek üzere hayvanları yazgılarına bıraktılar. Böylece bölgedeki hayvan nüfusu, bir oldukça arttı.

Bu duruma müdahale etmek isteyen Sovyet hükümeti, bölgedeki hayvanların nüfusunu azaltmak için bir ordu gönderdi. 30 kilometrelik bir bölgedeki hayvanların hepsi, yumuşatılan ismiyle “itlaf edilecek”, hülasa öldürülecekti. Ancak bu plan hiçbir vakit tam olarak yapılamadı. Kestirim edilenden çok daha fazla hayvan vardı, bir kısmı hayatta kalmayı başardı.

Bölgede yaşayan köpekler, hâlâ radyasyon taşıyorlar ve şanslı olanlar en fazla 4 yaşına kadar hayatta kalabiliyor.

Şu anda; yardım kuruluşları ve bünyelerindeki gönüllüler, oradaki köpeklerin hayatını kurtarmak için çalışmalarını sürdürüyor. Söylediklerine nazaran köpeklerin birçoğu, insanların temasına müsaade veriyor lakin hiçbiri tam olarak bir beşere güvenmiyor.

Bölgedeki köpekleri yakalayıp eski nükleer santralin 300 metre uzaklığındaki bir kliniğe getiren gönüllüler, hayvanların maruz kaldığı radyasyon derecesini ölçüyorlar. 

Aslında onları radyasyondan kurtarmak hayli kolay.

Patili çocukların sahip oldukları radyasyon, kalıcı olmuyor. Yıkandıklarında ve traş olduklarında, taşıdıkları radyasyondan kurtulmuş oluyorlar. Daha sonra, klinikteki doktorlar tarafından aşılanıyor, spreyleniyor, kısırlaştırılıyor ve özgür bırakılıyorlar.

Şanslı olanlar ise bazen beşerler tarafından evlat ediniliyor. Ne yazık ki cins olanlara talep daha fazla olduğundan “çomar” cinsi de dediğimiz sokak köpeklerinin bir yuva bulma ihtimali daha düşük oluyor.

Şu anda, çabucak hemen 600 köpek hâlâ yasaklı bölgede yaşamaya devam ediyor.

Bir hayvanı evlat edinmeyi düşündüğümüzde, cins yahut yuva bulma bahtı yüksek olan hayvanlar yerine daha dezavantajlı olanları seçerek onların hayatına dokunabiliriz.

Geçen sene, petshop’lardaki yahut komşusunun/arkadaşının doğurduğu cins hayvanları tercih etmeyip Çernobil’den 43 köpek evlat edinen beşerler; yuvalarını, felaketlerin unutulan yüzü olan hayvanlarla paylaşıyorlar ve hayatlarında aldıkları en gerçek kararın bu olduğunu düşünüyorlar.

İlginç bir bonus bilgi daha: Çernobil köpeklerinin genetiği, maruz kaldıkları radyasyon sebebiyle, başka hür üreyen ya da safkan köpeklerden farklı.

Bilim insanları hâlâ, bu mevzu hakkındaki araştırmalarına devam ediyor.