İnsanları Meyyit Olduklarına İnandıran Yürüyen Ceset Sendromu
Diğer bir ismi Cotard sendromu olan yürüyen ceset sendromuna sahip bireyler; kendilerini meyyit üzere hissederler, öldüklerine inanırlar yahut öldüklerini kabullenerek yaşamaya devam ederler.
Hatta, vaktini mezarlıklarda geçiren vakalara bile rastlanıyor. Değişik hadisenin ayrıntılarına ve yürüyen ceset sendromunun nasıl bir bozukluk olduğuna daha yakından bakalım.
Sendroma neyin sebep olduğu yahut nasıl tedavi edileceği tam olarak bilinmiyor.
Sendromun kesin bir tedavisi olmamakla bir arada ağır olaylar müşahede altında tutulurken öteki hastalara ilaç tedavisi ve beyne elektrik şoku uygulanabiliyor. Sıklığı, %0.57 kadar az olduğundan, elimizde yeteri kadar hadise yok ve bu sebeple, bozukluğa neyin yol açtığı hakkında kesin bir şey söylenemiyor.
Ancak, araştırmacılar; sendroma sahip olan kişilerin ortalama yaşının 50 olduğunu, çocuklarda ve gençlerde de görülebildiğini, 25 yaşın altındaki bireylerde bipolar depresyona sahip olma eğilimi olduğunu ve bayanların bu bozukluğa daha meyilli olduklarını söylüyor.
“Nihilizm” semptomu ile yükseliyor.
Yaşayan meyyit sendromu olarak da bilinen yürüyen ceset sendromunun ana belirtilerinden biri nihilizm. Nihilizm, hiçbir şeyin kıymeti yahut manası olmadığı inancıdır. Yürüyen ceset sendromu olan şahıslar de kendilerini ölü yahut çürüyormuş gibi hissederler.
Bazen, hiç var olmamış üzere bile hissedebilirler. Birtakım beşerler tüm bedenleri hakkında bu türlü hissederken kimileri bunu sadece muhakkak organlar, uzuvlar ve hatta ruhları ile ilgili olarak hissedebilirler.
Yürüyen ceset sendromu, depresyon ile yakından bağlı.
Cotard sendromuyla ilgili mevcut araştırmaların 2011 tarihli bir incelemesi, belgelenen hadiselerin %89’unun bir semptom olarak depresyonu içerdiğini belirtiyor.
Diğer semptomlar ise şu formda:
- Kaygı
- Halüsinasyonlar
- Hipokondri
- Suçluluk
- Kendine ziyan verme ya da vefat düşünceleri
Yürüyen ceset sendromunun ortaya çıkmasına neden olabilecek ruhsal bozuklulardan ve hastalıklardan kimilerini sıralayacak olursak:
- Bipolar bozukluk
- Doğum sonrası depresyon
- Katatoni
- Duyarsızlaşma bozukluğu
- Dissosiyatif bozukluk
- Psikotik depresyon
- Şizofreni
Bunlara ek olarak, nörolojik durumlarla da alakalı olabilir. Bu nörolojik durumlardan kimilerini da şu halde sıralayabiliriz:
- Beyin enfeksiyonları
- Beyin tümörü
- Bunama
- Epilepsi
- Migren
- Multipl skleroz (MS)
- Parkinson
- Felç
- Travmatik beyin yaralanmaları
United Academics’in anlattığı bir hadiseye nazaran, yürüyen ceset sendromuna sahip Graham ismindeki adam, vaktini mezarlıklarda geçiriyordu.
Graham, zamanının birçoklarını mezarlıkta geçiren bir adamdı. Ziyaretleri o kadar uzun sürerdi ki polis onu orada, mezar taşlarının arasında bulur ve konuta geri getirirdi. Şiddetli depresyon geçiriyordu ve banyoya elektrikli bir alet getirerek intihara teşebbüs etmişti. Graham, beyninin öldüğüne inanıyordu ve bir çeşit yarı ömür yaşıyordu. Mezarlığa yaptığı seyahatler, mevtle kurabileceği en yakın temastı.
Doktora gittiğinde “Öldüğümü kanıtlamaya geldim.” diyerek yemek yemeye yahut uyumaya gereksinimi olmadığını söylemişti. Görme, duyma, düşünme, hatırlama ve bağlantı kurma yeteneklerinin olduğunu; zihninin canlı olması gerektiğine inandığını da iletmişti. Beyni ölüyse, zihninin nasıl canlı olabileceğini açıklayamıyordu lakin durumun bu olduğundan emindi.
Graham’ın beynine baktıklarında inanamayacakları bir şeyle karşılaştılar.
Araştırmacılar, olağandışı bir şey olup olmadığını görmek için Graham’ın beynini taradılar ve buldukları şey inanılmazdı. Frontal korteksin büyük bir kısmı kapanmıştı. Graham, hayli düşük bir metabolizma hızına sahipti. Adeta uykudaydı.
Adama bakan hekimlerden Laureys: “Graham’ın beyin fonksiyonu, anestezi yahut uyku sırasında birininkine benziyor. Uyanık bir beşerde bu modeli görmek benim bildiğim kadarıyla eşsiz bir şey.” diyordu.
İlerleyen vakitlerde, yürüyen ceset sendromuyla ilgili daha fazla bilgiye ulaşabiliriz.
Graham’ın aldığı antidepresanlar bu metabolik kapanmanın bir kısmını açıklayabilir fakat geri kalanlar bu formda açıklanamıyor. Şayet hadiseler artarsa, mevzuyla ilgili daha çok bilgi sahibi olabiliriz lakin şu an için elimizde olan tüm datalar bunlar.
Kaynaklar: Healthline, Smithsonianmag