Marvel’ın Çizilen Karizmasını Toparlamaya Çalışan Loki’nin 2. Dönem Finali, Aslında Bize Ne Anlattı?
Marvel Sinematik Evreni’nin en değişik kötülerinden biri olan Loki, sinema perdesinde görüldüğünden bu yana kendine has bir hayran kitlesi de elde etmiş durumda. Asgard’ın prensi, gözünü Asgard tahtına dikmiş şımarık fesatlık ilahı, bu diziyle birlikte büyük bir gelişim de gösterdi.
Loki, Marvel evrenindeki öyküsüne birinci karede bir taht isteyen bir makûs olarak başladı ve sonunda da karakterinin de yaşadığı dönüşümle birlikte şairane bir finale imza attı. Gelin bu finale birlikte bakalım.
Karşınızda kıssaların ilahı Loki
Çizgi romanlarda Loki, Agent of Asgard kıssasında tüm Loki varyantlarının, öbür kahramanların kıssalarını daha da parlatmak için her vakit kaybetmek zorunda olduklarını görmüştük.
Bu anlayış, dizide de sıklıkla görüldü; hatta Loki’ye daima olarak kaybedeceği söylendi. Tıpkı çizgi roman serisindeki üzere dizide de Loki, en sonunda kıssaların yaradanı haline geldi; ki kendisi aslında MCU’da gördüğümüz en güçlü karakterlerden biri.
En sonunda kendisinin kıssalar ilahı olduğunun farkına varan Loki, “daha görkemli bir amaç” için yaptığı fedakârlık sonucunda tahtına kavuştu. Yalnız ve hüzünlü bir taht olsa da bu, en sonunda Loki daima olmak istediğinden bile üstte bir noktaya erişmeyi başardı.
İrade, mukadderata boyun eğdirebilir mi?
Marvel, She-Hulk üzere sevilen karakterleri rezil etmeye uğraşmadığında üretimlerine aşikâr karakter ilerlemeleri, alt metinler görebiliyoruz.
Kevin Feige nasıl oldu da diğer bir serinin reklamını yapmayan, ortada derede bir şeyler satmaya çalışmayan bir diziye müsaade verdi onu da bilmiyoruz. Bildiğimiz şey ise Loki dizisinin arkadaşlık, fedakârlık ve özgür irade ile ilgili olduğu.
Dizi boyunca He Who Remains olarak gördüğümüz Kang varyantının şekillendirdiği vakit döngüsünü devre dışı bırakmaya çalışan bir Loki gördük aslında. Elbette Slyvie de epey kıymetli bir savaşçıydı fakat iş vakte hükmetmeye geldiğinde temel hünerin Loki’de olduğunu gördük.
Zaman çizgileri, bahtın ipleri…
Yunan mitolojisinde üç kız kardeş vardır: Clotho, Lachesis ve Atropos. Bunlardan birincisi, insanların baht iplerini örer; ikincisi, yazgıları tayin eder, üçüncüsü ise ipi keser. Yani vefat anına karar verir.
Loki de öykünün sonunda vakit çizgilerini ellerinde toplarken, kendisini de bu çizgilerin ortasında, çizgilerden bağımsız bir yere yerleştiriyor. Bir manada kendi seçimini yaparak yazgının iplerini de kendi eline almış oluyor. Şahsî iddiam, Dr. Strange sinemasında taş modülleri üzere gördüğümüz farklı kozmosları burada iplikler halinde görmemiz de bu duruma gönderme.
Dizide gördüğümüz zaman tezgâhı da aslında burada bir öteki metafor olarak kullanılıyor. Her seçimle birlikte yeni bir vakit çizgisi ortaya çıkıyor. Loki ve grubu asırlarca uğraşıp sistemi genişletse bile yeniden de tezgâh en sonunda yıkılmak zorunda, özgür iradeye ket vurulamıyor.
Ve böylelikle sona eriyor Loki’nin hikâyesi, her daim herkesten üstün olduğunu düşünen fesatlıklar yaradanının sonunda herkesin yazgısını ellerinde tutması lakin kimsenin bunu bilmemesiyle…
Peki diziyi bu kadar başarılı kılan şey “kahramanın sonsuz yolculuğu” mu?
Loki, seri boyunca kahramanın sonsuz yolculuğu ismi verilen bir döngü içerisinde hareket ediyor. Pekala diziyi muvaffakiyete ulaştıran tek şey bu olabilir mi? Elbette hayır. Bir kez Loki bize derli toplu, tek bir karaktere odaklanan bir üretim sunuyor. Ortada diğer karakterler yok, göndermeler yok (En azından çok az var).
Oyunculuklar manasında baktığımızda Tom Hiddleston âdeta döktürüyor, karakteri derinlikli ve gerçek kılmayı başarıyor. Öteki isimlerin de oyunculukları aşikâr bir çizginin üstünde. Büyük bir kısmı Natalie Holt imzalı olan soundtrack’ler de ambiyansa büyük katkı sağlıyor.
Renk paletinin daha mat ve karanlık olduğu Lokidizisi, daima olarak tansiyon ögelerini anlatısına dahil ediyor. Daima alttan verilen ambiyans ışıkları ile imal boyunca izleyicinin ruh hâlini de yönlendirmek mümkün oluyor.
Bu pratik yaklaşımlar, Marvel’ın kaliteli CGI sunmasıyla birlikte de daha üst düzeye ulaşmayı başarıyor. Marvel, anlatmak istediğinde hâlâ çok hoş öyküler anlatabiliyor.
2. dönemiyle konuşulan bir öteki başarılı dizi Şahsiyet’in incelemesi ise burada: