Orta Çağ’daki Bu Doğum Denetim Metotlarını Duyunca Bugünün Tıbbına Şükredeceksiniz!
Tahmin edildiği üzere Orta Çağ periyodunda tıp, şimdilerde olduğu kadar gelişmemişti ve bu beşerler, gebeliği tedbire noktasında bitkilere ve çeşitli karışımlara bel bağlamaktaydı. Fakat kullanılan bitkiler, bir epey çeşitli ve kullanım prosedürleri, epey şaşırtıcıydı.
Akla hayale gelmesi epeyce güç olan bu karışımları ve uygulama şekillerini öğrenmeye hazırsanız başlayalım.
Orta Çağ periyodunda yaşayan bayanlar, istenmeyen gebelikleri önlemek için çeşitli fizikî ve bitkisel teknikler kullanmışlardı. Bunlardan birincisi, âdet tertibiyle bağlantılı.
Kadınların âdet döngüsünün olmaması, hamile kalındığının en kıymetli işaretlerinden biridir ve bu durum, açık orta en düzgün doğum denetim prosedürlerinden biri olarak sayılabilir. Tekrar hamile kalınan anı tam olarak belirlemek mümkün olmadığı için bu manada doğum denetim sistemi kullanmak ile kürtajla gebeliği sonlandırmak ortasında bir ayrım yapılmamıştır.
Bunun tam aykırısı Orta Çağ’da âdet kanamasını başlatmak için yaygın olarak birtakım prosedürler kullanılmıştır ve kürtaja sebep olması için çeşitli bitki karışımlarından oluşan tarifler, bayanlar ortasında paylaşılmış ve birtakım el kitaplarında meskenden meskene gezmiştir.
Kürtaja sebep olması istenen bitki karışımları, epeyce kolay gereçlerden yapılırdı ve bu bitkilere ilgi epey fazlaydı.
Doğurganlığı engelleme potansiyelinin yüksek olduğu varsayım edilen bu bitkiler ortasında; yabani havuç, maydanoz, yavşan otu, meyan kökü ve şakayık vardı. Bu bileşenler, bayanlar tarafından süzme ve demleme üzere yollarla farklı yoğunluklarda bir ortaya getirilir ve kullanılırdı.
Bahsi geçen bu bitkiler sadece ilaç misyonuyla değil, ayrıyeten hamile kalmayı önlemek emeliyle fizikî bir bariyer olarak da tercih edilirdi.
Çeşitli bitkilerin kadın üreme sistemine temas etmesi yahut yerleştirilmesi, çağdaş tıbba nazaran alışılmadık bir durum olarak kabul edilse de binlerce yıl öncesinden birtakım tabipler, bu hususa ait çalışmalar yapmış ve tavsiyelerde bulunmuştur.
Örneğin İbn-i Sînâ 11. yüzyılda günümüzde hâlâ satın alıp okunması mümkün olan El-Kanun fi’t-Tıb isimli kitabında, cinsel münasebet öncesinde rahme nane yerleştirilmesinin doğurganlığı azalttığını öne sürmüştür.
Bu ve bunun üzere fizikî manilerin hamile kalma mümkünlüğünü azaltabileceğine yönelik görüş ve niyetler, Orta Çağ devrinde ilkel sperm öldürücü hususların geliştirilmesinin de yolunu açmıştır.
Orta Çağ insanları gebeliğin önüne geçmek için çeşitli yeşillikleri püre haline getirmiş, zaman vakit da hayvan dışkılarının dahil olduğu karışımları sperm öldürücü olarak kullanmıştır. Ayrıyeten bal ve sirkeye bulanmış bez modülleri ve çeşitli fermente meyveler de potansiyel olarak doğum denetim prosedürleri ortasında tercih edilenlerden olmuştur.
Yine İbn-i Sînâ birebir kitabında sedir bitkisinin sperm kalitesini bozduğunu ve bu yolla döllenme sürecinin engellendiğini söz etmiştir. Bunun dışında sperm öldürücü olarak kullanılması amaçlanan bir tanımda, akasya yapraklarının balla karıştırılması ve karışımın vajinal kanala sürülmesi tavsiye edilir.
Şimdilerde bu teknikler bize hayli tuhaf gelse de aslında bal, yapışkanlığı sebebiyle sperm hareketlerini engelleyici bir özelliğe, akasyadaki laktik asit ise sperm öldürücü bir tesire sahiptir.
Şimdilerde gelişen tıpla birlikte hem erkekler hem de bayanlar için, doğum denetim prosedürlerinde bir epey çeşitli alternatifler mevcuttur. Fakat Orta Çağ insanları, vaktinin getirdiği yollarla hareket etmiş ve deneme ve yanılma yoluyla çeşitli doğum denetim yollarını deneyimlemişlerdir.