Kafayı Çıkarmadan Atış Yapmayı Sağlayan “Yamuk Namlulu” Nazi Silahları: Pekala Neden Günümüzde Kullanılmıyor?
Nazilerin II. Dünya Savaşı sırasında kullandığı, daha sonra öbür devletlerin de bir devir deneyerek geliştirdiği yamuk namlulu silahlar, düşmana karşı bir galibiyet almanın en kesin ve kolay çözümlerindendi. Zira bu silahla atış yapan kişi hiçbir biçimde gözükmüyordu.
Peki özel olarak geliştirilen bu tüfeklerin öteki ne üzere fonksiyonları vardı? Neden yalnızca denemeyle kaldı? Hayata geçseydi kim bilir daha neler olacaktı?
Naziler tarafından geliştirilen Krummlauf, StG-44 tüfeği için özel olarak tasarlanmış bir namlu cinsidir.
Bu farklı tasarım, atıcının kendini göstermeden köşelerden atış yapabilmesini amaçlamış. Kâğıt üzerinde 30, 45, 60 ve 90 derecelik versiyonları olmasına rağmen StG-44 için yalnızca 30 derecelik versiyonu üretilmiş.
Ancak bu özel dizaynın sadece avantajları yok; en büyük dezavantajı, namlunun maruz kaldığı yüksek basınç nedeniyle atış ömrünün sonlu olmasıydı. Bu silahlar ise 150-300 atış ortasında bir sonlu ömre sahip.
Düşman askerine karşı geliştirilen Krummlauf, tank mürettebatında da kullanıldığı biliniyor. Bilhassa Alman Kumandan Ferdinand Schörner’in tank yok edicisinde makineli tüfek bulunmadığı durumda Krummlauf takılı StG-44 tüfekleri makineli tüfek olarak kullanılmış.
ABD, bu özel namlu sistemini M3 Grease silahı üzerinde denedi; ancak bu denemeler hudutlu isabetlerle sonuçlandı.
Krummlauf’un Amerikan denemelerinde, isabetin yalnızca düşmanın bulunduğu alanı vuracak kadar uygun olduğu belirlenmişti. Birinci örnekleri Kore Savaşı’nda görülmüş, daha sonra 1953 yılında devrin tanınan mecmuası LIFE’da da tanıtıldı.
Ruslar da misal bir halde bu eğik namlu sistemini PPSH tüfekleri üzerinde denediler. Fakat kullanımının pratik olmaması ve namlu atış suratının düşük olmasından ötürü bu modeller tercih edilmeyenler ortasındaydı. Bu silahların avantajı, her tarafa çevrilebilmesi ve diledikleri yerden atış yapabilmesiyle sonluydu.
Bu silahlar genel olarak kavisli gövde olarak biliniyor.
Bu namlu çeşidi, Alman Kara Kuvvetleri Wehrmacht’ın çeşitli silah çeşitlerinde kullanılsa da en bilineni bizim de üstte bahsettiğimiz, II. Dünya Savaşı’nın ikinci yarısında ortaya çıkan standart hücum tüfeği StG 44’ün dizaynında gizliydi.
Sturmgewehr 44, Alman hücum tüfeklerinin en önemlilerindendi. Savaşın sona ermesine yakın, bu silahtan yaklaşık 450 bin adet üretildi. Tüm çağdaş makineli tüfekler ortasında büyük ölçülerde üretilen ve birinci öne çıkanı buydu.
Dönemin birçok hafif makineli tüfeğinden farklı olarak bu yamuk namlulu silahların ateş menzili başkalarına göre çok daha uzundu. Bunun sağlanması ise özellikle orta tabanca ve tüfek ortasında bir geçiş olan kartuşun kullanılmasıyla gerçekleşmişti. Bu kartuş, daha uygun balistik özelliklere sahipti ve makineli tabancalarda yaygın olarak kullanılan tabanca kartuşlarından da güçlüydü.
Krummlauf, 1943’ün sonlarında Alman Rheinmetall şirketi tarafından ordu siparişi üzerine tasarlandı.
Tanklardan 150-200 metreye kadar olan aralıklardaki siperlerde çok tesirli görünen su ilahların birinci prototipi olan Krummerlauf, standart bir Alman karabina (tüfek) olan Mauser K98K’ye monte edilmişti. Birçok test atışından geçen bu tüfek, deneme dışında hiç kullanılamadı.
Kullanılmama sebepleri ise atış ömrünün uzun olmaması, ateş ederken ucunun birden fazla vakit basınca dayanamaması, kopması üzere sebeplerden ötürü tarihe gömülen teknolojiler ortasında yerini aldı.
Eğer Naziler, aktif bir biçimde yamuk namlulu silah teknolojisini varsayım ettikleri doğrultuda geliştirebilselerdi, bugün tahminen de her şey hepimiz için de çok farklı bir seyirde olurdu. Kim bilir, tahminen de Wanted filmindeki bu sahne ilerleyen vakitlerde teknolojiyle mümkün olur!
Naziler ile ilgili başka içeriklerimiz: