Meğerse Mevtten Sonra Ömür Varmış! Lakin Pek de Düşündüğümüz Üzere Değil…
Yaşam döngüsü, dünya üzerindeki tüm canlılar için benzeri biçimlerde gerçekleşir. Öbür canlıların takviyesiyle doğarız, yaşarız ve vaktimizi doldurduğumuzda ölüp öteki bir canlının döngüsüne katkı sağlarız.
Öldükten sonra ruhsal olarak ne olacağımız konusunu tahminen de hiçbir vakit bilemeyiz lakin vücudumuzun kimi kısımlarının hayatta kalıp yaşamaya devam edeceği kesin! Kulağa çok tuhaf geldiğini farkındayız lakin içeriğimizi okuduktan sonra ikna olacağınıza eminiz…
İlk olarak, öldüğümüzde bedenimizde neler olur?
Kalbimiz, bedenimize oksijen taşıyan kanın dolanımını durdurur. Vefattan 15-20 dakika sonra vücut solmaya başlar ve sıcaklığı düşer. Enzimler, oksijensiz kalan hücrelerin zarlarını sindirmeye başlar.
Bağırsaklarda bulunan bakteriler, tüm bedende özgür bir formda dolaşarak beslenebilir. Evvel bağırsakları ve yakındaki dokuyu sindirirler, daha sonra kılcal damarlara, kalbe ve beyne hakikat yol alarak oralarda ziyafet çekerler. Bu yayılma, 58 saate kadar devam edebilir.
Dışarıdan gelen bakteriler ve böcekler de işin içine karışırsa beden, süratle çürümeye başlar. Pekala vücutta gezinen ve beslenen o mikroplara ne olur?
Vücudumuz, trilyonlarca mikroorganizmaya sahip.
Bu mikroorganizmalar; yiyecekleri sindirmek, temel vitaminler üretmek, enfeksiyonlardan korumak gibi pek çok hayati misyona hizmet eder.
Aynı vakitte, bağırsaklarımızda yaşayan mikroplar, bu sıcak ve yiyecek bulunan ortamda yaşarlar. Şimdiye kadar, mikropların da bizimle öldüğü ve biz yaşamsal işlevlerimizi kaybettiğimizde etrafa saçılan mikropların dünyada bizsiz hayatta kalamayacağı söyleniyordu.
Yeni yapılan bir araştırma, bilimin bu mevzudaki bakış açısını büsbütün değiştirebilir.
Yapılan şimdiki çalışmalar, mikropların biz öldükten sonra da yaşamaya devam ettiğine dair deliller sunuyor. Hatta yeni bir hayatın gelişebilmesi için vücudumuzun geri dönüştürülmesinde de kıymetli bir role sahipler.
Evrimsel olarak düşünürsek mikroplarımızın ölmekte olan bir bedene uyum sağlamanın yollarını geliştirmiş olmasına pek de şaşırmamak gerek. Şöyle de diyebiliriz; batan bir gemideki fareler üzere, bakterilerimiz de kolonileşecek yeni bir alan bulana kadar dünyada hayatta kalmak için savaşır.
Buna ek olarak, bedenimizin karbon ve besinlerinden faydalandıkları için sayıları da artar. Yani sayısal olarak hayatta kalma ve tutunacak yeni bir canlı organizma bulma ihtimalleri yükselir.
Dünyanın büyük bir çoğunluğu, öldükten sonra toprağa gömüldüğü için bakterilerin hayatta kalma ihtimali daha da artıyor.
Toprak hâlihazırda, etrafa düzgün ahenk sağlamış ve yeni gelen organizmalara konut sahipliği yapacak ayrıştırıcılarla dolu bir çeşitliliğe sahip.
Yapılan çalışmalar da bakterilerin DNA izlerini inceleyerek çürüyen bir vücudun altındaki toprakta, yüzeyinde ve mezarlarda aylar, hatta yıllar uzunluğu yaşayabileceğini destekledi. Üstelik yaşamakla kalmayıp bedenimizin ayrışmasına yardımcı olmak için toprakta bulunan doğal mikroplarla iş birliği bile yapıyorlar!
Kısacası; mikroplarımız, ekosistem döngüsünde rol oynayarak vefattan sonra ‘mikroskobik yollarla’ yaşamamızı sağlıyor.
Ölü hayvanların vücudunun ayrışması, biyolojik çeşitliliği besleyerek besin zincirinde kıymetli bir rol oynuyor. Çürüyen bir hayvanın, bitkilerin hayatını desteklemesi şaşırtan bir bilgi değil. İşte tıpkı biçimde bizim bedenimizdeki bakteriler de yaşam döngüsüne bu formda katkı sağlıyor.
Madem durum bu türlü, o vakit Eşkıya’nın meşhur repliğiyle içeriğimizi sonlandıralım:
“Korkma, yalnızca toprağa gideceksin; sonra toprak olacaksın, sonra sularla birlikte bir çiçeğin vücuduna yürüyeceksin. Oradan özüne ulaşacaksın, çiçeğin özüne bir arı konacak, tahminen belki o arı ben olacağım.”