Bir Süpermarketin İçinde Tek Başınıza Kapalı Kalsanız Kaç Gün Boyunca Yaşayabilirdiniz?
Peki bu hoş hayali biraz karanlık hale getirip “Bir süpermarket içinde mahpus kalsanız kaç gün yaşayabilirdiniz” diye sorsak, yanıtınız ne olurdu?
Bir süpermarketin içinde kapalı kaldıysanız, kimsenin sizi gelip kurtarmayacağını ve bir daha hiçbir vakit dışarıya çıkamayacağınızı biliyorsanız, kuracağınız stratejinin iki temel noktası olması gerekiyor: uzun vadeli düşünmek ve kaynakları azamî randımanla kullanabilmek.
Öncelikle artık elektriklerin olmadığını, suların da akmadığını varsayalım.
Ek olarak bir insanın ortalama alması gereken kalori ölçüsünün yaklaşık 2000 olduğunu ve kapalı kaldığımız süpermarketin de ortalamanın biraz üstünde boyutlara sahip olduğunu düşünelim.
Bu varsayımları yaptıktan sonra dikkat edilmesi gereken birtakım noktalar üzerinde durmak gerek. Örneğin rastgele eserleri yemeye başlamaktansa, birinci evvel çabuk bozulabilecek eserlerin tamamı bitene kadar öbür hiçbir yiyeceğe dokunmamak âlâ bir strateji. Buna göre yumurta, ekmek, et, süt gibi eserlere yönelmekte yarar var.
Çabuk bozulabilecek eserleri daha sağlam hale getirecek stratejileri de kıymetlendirmek gerekiyor.
Örneğin çabucak bozulabilecek meyveleri ve zerzevatları kurutmak, çok uzun müddet boyunca bozulmadan kalmalarını sağlayacaktır. Tüm et eserlerini de bir halde ateş yakarak süratlice pişirmek ve sonrasında tuzlayarak mikroorganizmalara karşı koruyuculuğunu artırmak, birinci etapta yapılması gereken süreçler ortasında. Böylelikle yüz binlerce kalori, çöp olmaktan kurtarılabilir. Doğal başta da belirttiğimiz üzere, birinci birkaç ay boyunca öncelikle bu eserleri yemek gerekiyor.
Çabuk bozulabilecek eserlerden sonra en değerli husus su.
Süpermarkette bol ölçüde içecek olsa da, yiyeceklere kıyasla içeceklerin çok daha süratli tükeneceği aşikar. Günde 2 litre sıvı tükettiğimizi düşünürsek birinci 3-4 seneyi rahat geçirebileceğimiz ölçüde sıvıya sahip olduğumuzu düşünebiliriz. Fakat sonrasında birçok içecek tipinin son kullanma tarihleri dolmaya başlayacaktır. Kendi suyumuzu üretmenin bir yolunu bulamadığımız takdirde, mevcut sıvı kaynaklarının bizi 6-7 sene yönetim edememesi yüksek ihtimal. Hasebiyle camlardan ve pencerelerden bir biçimde yağmur sularına erişim sağlamak ve içilebilir suya dönüştürmek son derece kritik.
Birinci yıl dolduğunda yaklaşık 750 bin kaloriyi tüketmiş olurduk.
Ayrıca pişirip tuzladığımız etler ve kuruttuğumuz meyvelerin tamamı artık tüketilemez hale gelmiş olurdu. Bu noktadan sonra reçeller, birtakım konserve besinler, çeşitli abur cuburlar, makarnalar, paket pirinç üzere besinleri tüketmeye başlardık. Süpermarketin büyüklüğünü göz önünde bulundurduğumuzda, tüm bu tıptaki besinleri tükettikten sonra 10. yılımıza çok rahat bir biçimde ulaşabilirdik.
10. yıldan sonra işler biraz daha zorlaşmaya başlıyor.
Fabrikalarda paketlenmiş kahvaltılık gevrek, konserveler ve öteki besinler hala elimizde olsa da, son kullanma tarihleri çoktan geçmiş olurdu. Eserler kapalı olduğu için bakteriler ve öteki mikroorganizmalardan korunabiliyor olsa da, birinci günkü kadar güzel bir tada sahip olmazlardı. Bu yüzden takip eden yıllarda, artık çok makûs tatlara sahip olsalar da, bizi zehirlemeyecek bu tıp besinleri yiyerek onlarca yıl daha hayatta kalmaya devam edebilirdik.
Son perdeye geçiş yaparken, sıra süpermarkette en uzun müddet dayanabilecek besinlerle beslenmeye gelirdi.
Bu besinlerin başında asla bozulmayacak olan bal gelmekle birlikte; küp yahut toz şekerler, açılmamış soya sosları ve sirkeler, açılmamış patlayan mısır üzere besinler da bu kümeye giriyor. Bu besinlerle da yaklaşık 10 yıl kadar yönetim edilebildikten sonra, artık sona gelinecek ve raflarda hiçbir şey kalmayacaktır.
Sorumuza dönersek; tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda, müellif ve astrobiyolog olan Dr Lewis Dartnell’a nazaran bir insanın süpermarket içerisinde 55 yıl boyunca hayatta kalabilmesi mümkün görünüyor.
Ne dersiniz, hiç de kötü değil, değil mi?